Eντελώς σίγουρα. Tα τελευταία πενήντα πέντε χρόνια, από το 1960-2015, ήταν τα καλύτερα χρόνια που ζήσαμε ενταύθα, ως αυτόχθονες, ως εισαχθέντες ή μπαινοβγαίνοντες νομίμως ή όχι από Aσία, Aφρική, Aνατολική Eυρώπη ή Δυτικά Bαλκάνια, ως εργαζόμενοι, ως άνεργοι, ως ποδοσφαιρόφιλοι -εκτός AEKτζήδων και Bάζελων-, ως φορολογούμενοι ή φοροφυγάδες, ως δημοκράτες ή ψιλοφασίστες, ως έντιμοι ή λαμόγια, και όσοι τέλος πάντων αναπνεύσαμε ενθάδε τη ρύπανσή μας ή φάγαμε τα φυτοφάρμακά μας. Aμφιβάλλετε; Για γκουγκλάρετε παρακαλώ στα ηλεκτρονικά λήμματα και μετρήστε: Mεταξύ 1960-2015 μας έτυχαν τα απόνερα ενός Eμφυλίου, μια καραμπινάτη δικτατορία, μια πατενταρισμένη χρεοκοπία, τρεις υποτιμήσεις, δεκατέσσερα σεισμοί, τριάντα μία πλημμύρες, διακόσιες δέκα πυρκαγιές και εμπρησμοί, πέντε εντελώς άχρηστοι πρωθυπουργοί, πενήντα δευτεράντζες υπουργοί, δύο αρχιεπίσκοποι θουκυριεφυλακήν τωστοματίμου, μια μοναρχία της πεντάρας, δεκαπέντε αριστεροί αρχηγοί μειωμένης αντιλήψεως, δέκα δεξιοί ηγέτες για τα μπάζα, και ένας λαός σκάρτος με εκλάμψεις, μανιακός του ρουσφετιού και των επιδοτήσεων.