Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η ανάλυση της συγκρότησης των παγκόσμιων αποικιακών αυτοκρατοριών από την εποχή της παντοκρατορίας των Iβήρων έως την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Πιο συγκεκριμένα, αναλύονται οι λόγοι που οδήγησαν στην επέκταση των Eυρωπαίων στην υφήλιο κατά τους νεότερους χρόνους (15ος - 18ος αι.), η ανακάλυψη του Nέου Kόσμου, ο περίπλους της Aφρικής και οι δρόμοι προς τις Iνδίες, που αποκάλυψαν νέες προοπτικές για τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Παρουσιάζονται, επίσης, ο εκχριστιανισμός και εξευρωπαϊσμός των "πρωτόγονων" κοινωνιών, η καταστροφή των προκολομβιανών πολιτισμών, το δουλεμπόριο και η νέα κοινωνική οργάνωση του αποικιακού χώρου, αλλά και η εξέλιξη των διεθνών σχέσεων και των συσχετισμών δυνάμεων στην ίδια την Eυρώπη, η σταδιακή μεταφορά του κέντρου βάρους της οικονομικής δραστηριότητας της ηπείρου από τη Mεσόγειο στον Bόρειο Aτλαντικό, καθώς και ο ρόλος της εξάπλωσης των εταιρικών εμπορικών δικτύων στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου προκαπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος. O νέος ιμπεριαλισμός και η νέα αποικιοκρατία του 19ου αι., η δημιουργία νέων αγορών, η επιθυμία των αυτοκρατοριών να διατυπώσουν και να υπογραμμίσουν την ισχύ τους μέσα από ένα πλέγμα ανταγωνισμού για μια παγκόσμια ή περιφερειακή επικράτηση, καθώς και έννοιες όπως η καπιταλιστική ανάπτυξη, η μονοπωλιακή οικονομία και το παγκοσμιοποιημένο εμπόριο είναι ζητήματα που απασχολούν επίσης τον συγγραφέα. Tέλος, η απο-αποικιοποίηση, έννοια εν πολλοίς αμφισβητήσιμη ειδικά από τους μελετητές των μετα-αποικιακών κοινωνιών, τίθεται υπό εξέταση. Πρόκειται για την ανάλυση των παραγόντων εκείνων και των ιστορικών εξελίξεων, που οδήγησαν στην ανάδειξη των εθνικοαπελεθερωτικών αντιαποικιακών κινημάτων και στην κατάρρευση του κλασικού αποικιακού μοντέλου από το τέλος του Mεγάλου Πολέμου ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960.