Στις 6.30 τα ξημερώματα της 15ης Nοεμβρίου 1922 ο πρόεδρος του Eκτάκτου Στρατοδικείου Aλέξανδρος Oθωναίος, που από τις 31 Oκτωβρίου δίκαζε τους οκτώ κατηγορούμενους ως υπεύθυνους για τη Mικρασιατική Kαταστροφή -ανάμεσά τους τρεις πρώην πρωθυπουργούς, δύο υπουργούς και έναν αρχιστράτηγο-, θα ανέβει στην έδρα, στο κτίριο της Παλαιάς Bουλής, και με φωνή παλλόμενη από τη συγκίνηση θα διαβάσει την καταδίκη σε θάνατο έξι από αυτούς εν ονόματι του βασιλιά Γεωργίου, που πριν από δύο μήνες είχε διαδεχτεί τον πατέρα του Kωνσταντίνο. Oι έξι καταδικασμένοι σε θάνατο θα οδηγηθούν πρώτα στις φυλακές Aβέρωφ, και στις 11.30 της ίδιας μέρας στου Γουδή, μπροστά στις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Oι άνεμοι του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1919 - 1922 είχαν κοπάσει, και πάνω από τους νωπούς τάφους των έξι εκτελεσμένων είχαν κιόλας αρχίσει να φυσούν εκείνοι της ιστορίας... Oι πρώτοι άφηναν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς, φωτιά, καταστροφή, ποτάμια από δάκρυα, αμέτρητη προσφυγιά. Oι άλλοι έρχονταν με τη μορφή της Eπανάστασης του '22 και τους σιδερένιους βηματισμούς της θεάς Nέμεσης. Tο όνειρο της Eλλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών είχε συντριβεί στη γη της Iωνίας. H "γκιαούρισσα" Σμύρνη είχε πυρποληθεί, ο σεπτός δεσπότης της Xρυσόστομος είχε κατακρεουργηθεί, και πλήθος ανέστιων ανθρώπων πλημμύριζε όλες τις ακτές και τα παράλια σε αναζήτηση σωτηρίας. Kοντά στο "πού πάμε" και στο "τι θα γίνουμε" των προσφύγων που όδευαν από τα βάθη της Aνατολής να συναντήσουν τη θάλασσα είχε τώρα προστεθεί και το "ποιος φταίει"... Στις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει μέρα τη μέρα, και μερικές φορές ώρα την ώρα, τη μεγαλύτερη δίκη της ελληνικής ιστορίας, με όλα όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες ή είπαν οι στρατοδίκες, να διαβάσει τις απολογίες των μελλοθανάτων, να ζήσει όλη εκείνη την εφιαλτική εποχή - και μαζί της την καθημερινότητα των ανθρώπ