Σή_ερα, σε _ια εποχή όπου η φύση, η τόσο εγκω_ιασ_ένη από τον Aλέξανδρο Παπαδια_άντη, έχει εγκαταλείψει τον άνθρωπο στο έλεος της _οναξιάς και της αυτοκαταστροφικής του _ανίας, όπου η ζωή δεν είναι πια _οναδική και αναντικατάστατη, ο δε θάνατος έχει ευτελιστεί, η "Φόνισσα" είναι _ια κιβωτός, από τις ελάχιστες που έχουν απο_είνει, για να _πορέσει ο άνθρωπος να παρηγορηθεί και να ξαναθυ_ηθεί την πραγ_ατική αξία και τον αληθινό του προορισ_ό: την πραγ_άτωση της αγάπης. O Aλέξανδρος Παπαδια_άντης, όπως και ο ισοϋψής του Γεώργιος Bιζυηνός, δεν δίστασε να βάψει τα συγγραφικά του χέρια _ε τα πιο άνο_α και ανόσια αί_ατα. Kαι πράττοντάς το, άνοιξε εσαεί τις πύλες του αναγνωστικού παραδείσου