Η ιστορία της Μεσογείου είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των ιστοριών των περιοχών της. Υπάρχουν ιστορικοί που γράφουν την ιστορία των περιοχών που βρέχονται από τη Μεσόγειο, και είναι αρκετά μεγάλος ο αριθμός τους σε όλο τον κόσμο - στην Ευρώπη, τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, στη Μεσόγειο την ίδια, καθώς και, όλο και περισσότεροι, στην Ιαπωνία. Αλλά αυτό το βιβλίο στοχεύει να είναι κάτι παραπάνω από μία συλλογή ισπανικής, βορειοαφρικανικής, νοτιογαλλικής, ιταλικής, ελληνικής, τουρκικής και αιγυπτιακής ιστορίας, καθώς και αυτής της ανατολικής Μεσογείου, διαμέσου των αιώνων. Το βιβλίο τούτο συσχετίζει την ιστορία των περιοχών που αλληλαντικρίζονται στις δυο πλευρές της Μεσογείου, δίνοντας κάποια έμφαση στο ρόλο που διαδραμάτισαν τα νησιά ως γέφυρες μεταξύ των ακτών. Γιατί γύρω από τις ακτές της Μεσογείου ήταν που αναπτύχθηκαν πολλοί από τους μεγάλους πολιτισμούς της αρχαιότητας: οι Αιγύπτιοι, οι Μινωίτες, οι Μυκηναίοι, οι Έλληνες, οι Ετρούσκοι, οι Ρωμαίοι, για να αναφέρουμε τους πιο προφανείς ενώ από τις ακτές της ανατολικής Μεσογείου δεν ξεπήδησαν μόνο οι Φοίνικες έμποροι, το σύστημα γραφής των οποίων είναι η βάση του αλφάβητου με το οποίο γράφονται αυτές εδώ οι λέξεις, αλλά και η πίστη σε ένα μόνο Θεό, η οποία γεννήθηκε με τους Ισραηλίτες και αποτέλεσε τον πυρήνα του ιουδαϊσμού, του χριστιανισμού και του μωαμεθανισμού. Η τελευταία αυτή παρατήρηση μας υπενθυμίζει ότι η Μεσόγειος υπήρξε επίσης το κύριο πεδίο συγκρούσεων μεταξύ των θρησκειών, καθώς, από τον έβδομο αιώνα και έπειτα, ο χριστιανισμός και το Ισλάμ ξεκίνησαν έναν αγώνα για κυριαρχία, που διήρκεσε μέχρι το 19ο αιώνα, όταν οι χριστιανικές δυνάμεις προσάρτησαν ή απέκτησαν τον έλεγχο των μουσουλμανικών ακτών της Μεσογείου. Κάποιοι θα υποστήριζαν ότι τον 21ο αιώνα η θρησκευτική διαμάχη ακόμα καλά κρατεί, αν και, όπως υποστηρίζω στο τελευταίο κεφάλαιο, η σημερινή "παγκοσμιοποιημένη Μεσόγειος" έχει αρχίσει να αναπτύσσει ένα διαφορετικό ύφος σε σχέση με την περισσότερο κλειστή θάλασσα των προηγούμενων χιλιε