Ένα φάντασμα πλανάται μέσα στο μετανεωτερικό λυκόφως της ιστορίας: η απόσυρση του πολιτικού. Αναμφίβολα, το σκοτεινό άστρο της διαχείρισης μεσουρανεί στο στερέωμα των παγκοσμιοποιημένων αγορών, ενώ η κοινωνική πραγματικότητα μεταγγίζεται στους καθοδικούς σωλήνες ως τηλεοπτικό σόου. Απορρίπτοντας αυτήν τη φασματογραφική διάγνωση, ο Alain Badiou προτείνει την αποδέσμευση της πολιτικής από την υπερβατική εγγύηση της Ιστορίας και την κοινωνιολογική ουσιοποίηση των τάξεων. Με μια ριζοσπαστική θεωρητική χειρονομία, αποσπά την τοπική της πολιτικής από την προ-κατειλημμένη πραγματικότητα και την προσαρτά σε αυτό που αποκαλεί "συμβαντικό χώρο". Το συμβάν, απ' όπου πηγάζει η δυνατότητα της πολιτικής, "δεν υπάγεται στην τάξη της πραγματικότητας". Η απόσυρση του πολιτικού δεν σηματοδοτεί το τέλος της πολιτικής. Ενεργοποιώντας μια λακανική διάκριση, προσφιλή στον Α. Badiou, θα συμπεράνουμε, αντίθετα, ότι η απόσυρση του πολιτικού διαμορφώνει τις συνθήκες ανάδυσης της ρηξιγενούς τοπικής του πραγματικού υπό τη μορφή του συμβάντος, όπου ριζώνει η δυνατότητα πολιτικών χειραφέτησης. Δ. Βεργέτης