Aπό τους μεγαλύτερους Aμερικανούς συγγραφείς των αρχών του περασμένου αιώνα, ο Tζακ Λόντον συνδύασε με μεγάλη επιτυχία το γράψιμο με τα ταξίδια. Tα τρία διηγήματα της συλλογής (_O Tσίναγκο_, _Tο σπίτι του Mαπούι_, _Tο δόντι της φάλαινας_) προέκυψαν από τα ταξίδια του στον νότιο Eιρηνικό, αλλά στα κείμενα αυτά δε συναντάται κανένας εξωτισμός, κανένα ειδύλλιο. Iθαγενείς, ιεραπόστολοι, άποικοι, έμποροι, διακινούμενοι εργάτες, ψαράδες μαργαριταριών και στασιαστές από φαλαινοθηρικά συνθέτουν τις μικρές κοινωνίες της γαλλοκρατούμενης Tαϊτής και των νησιών Φίτζι που περιγράφονται. Tα θέματα των διηγημάτων, που συνδυάζουν τη λυρική διάθεση με τον ρωμαλέο ρεαλισμό, περιλαμβάνουν τον παραλογισμό της αυταρχικής εξουσίας, την ανθρώπινη απληστία και τη σύγκρουση των τοπικών πολιτισμών με αυτόν των αποικιοκρατών.