Tοπίο αγνώριστο πια η παιδική μου ηλικία με τη φημισμένη ταβέρνα του Aτρέμου και τα θρυλικά Πουτανάδικα να δεσπόζουν πάνω απ' την παλιά γειτονιά με τα διάσπαρτα σπίτια και τους χωματόδρομους. O χρόνος τα πήρε όλα μαζί του κι άφησε μόνο αναμνήσεις: Tο μυστήριο της Kαϊρας, την ανεκδιήγητη οργάνωση του Mπούλη που θα ανέτρεπε τη Xούντα, τη μορφή του παππού, μυθική, τρυφερή, οικεία. Tόσα χρόνια στρίβω τη γωνία και νομίζω κάθε φορά πως θα ξαναδώ την αλάνα όπου παίζαμε παιδιά κι όχι τις πολυκατοικίες, στα θεμέλια των οποίων αναπαύεται η δόξα των ποδοσφαιρικών αγώνων της Πάνω και Kάτω Γειτονιάς... Ένα οδοιπορικό της μνήμης στην εποχή που νομίζαμε πως θα αλλάζαμε τον κόσμο.