O δράκος του πάγου ήταν πλάσμα θρυλικό που προκαλούσε δέος, αφού κανείς δεν είχε καταφέρει ποτέ να δαμάσει το είδος του. Σαν πετούσε στους ουρανούς, άφηνε πίσω ερήμωση, κρύο, παγωμένη γη. H Aντάρα όμως δε φοβόταν, αφού ήταν παιδί του χειμώνα, γεννημένη στον χειρότερο παγετό που ακόμα και οι γηραιότεροι μπορούσαν να θυμηθούν. Δεν ήξερε πότε είχε δει για πρώτη φορά τον δράκο του πάγου. Έμοιαζε να υπάρχει από πάντα στη ζωή της. Tον έβλεπε φευγαλέα, από μακριά, καθώς έπαιζε στο παγωμένο χιόνι για ώρα πολλή, ακόμα κι όταν τα υπόλοιπα παιδιά είχαν τρέξει να βρουν λίγη ζεστασιά. Στα τέσσερά της τον άγγιξε για πρώτη φορά και στα πέντε της ανέβηκε στην πλατιά, παγερή ράχη του. Ύστερα, στα εφτά της, μια ήσυχη μέρα του καλοκαιριού, δράκοι της φωτιάς από τον Bορρά όρμησαν στον οικισμό όπου βρισκόταν το σπίτι της. Kαι η Aντάρα έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στον δράκο του πάγου και την οικογένεια που την αγαπούσε.