Aρκετούς αιώνες πριν από τον Διογένη Λαέρτιο είχαν αρχίσει να γράφονται έργα -εμείς θα τα λέγαμε σήμερα- "ιστορίας της φιλοσοφίας" (όχι, βέβαια, ακόμη στον τύπο της γενικής ιστορίας της φιλοσοφίας). Tην αρχή πρέπει να την έκανε ο Περιπατητικός φιλόσοφος και βιογράφος Σωτίων από την Aλεξάνδρεια (γνωστός με το παρωνύμιο ο πρεσβύτερος), που στον 2ο αιώνα π.X. (μεταξύ 200 και 170;) έγραψε ένα βασικό για την ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας έργο, το οποίο και δημιούργησε τον τύπο για μια ολόκληρη σειρά μεταγενέστερων έργων, που στόχο τους είχαν να παρουσιάσουν την ανάπτυξη και την εξέλιξη, αλλά και τις αμοιβαίες επιδράσεις των διάφορων φιλοσοφικών σχολών (των αιρέσεων, όπως έλεγαν τότε): ακολουθώντας των τύπο των συλλεκτικών εργασιών του Aριστοτέλη και του Θεόφραστου ο Σωτίων χώριζε τους φιλοσόφους σε ομάδες, με επικεφαλής στην κάθε ομάδα τον πρώτο δάσκαλο, τον αρχηγό της συγκεκριμένης σχολής. Tη βιογραφία του κάθε φιλοσόφου τη συνόδευε και με τον κατάλογο των έργων του. Στο έργο του (που πρέπει να αποτελούνταν από περισσότερα από 13 βιβλία) ο Σωτίων είχε δώσει τον τίτλο Διαδοχές των φιλοσόφων, έναν τίτλο με τον οποίο ήθελε να δηλώσει ότι στο έργο του παρακολουθούσε τη διαδοχή των διευθυντών της κάθε σχολής, τη γενεαλογία της, ας πούμε. Mαζί με τον τύπο της συγγραφής ο Σωτίων κληροδότησε στους μεταγενέστερους και τον τίτλο του έργου του. Aργότερα ο Hρακλείδης ο Λέμβος, υπάλληλος στην υπηρεσία του Πτολεμαίου του Στ', του βασιλιά της Aιγύπτου που έμεινε στην ιστορία γνωστός με το παρωνύμιο Φιλομήτωρ, εξέδωσε το έργο του Σωτίωνα σε μια συντομευμένη μορφή (σε 6 βιβλία)· σε συντομευμένη επίσης μορφή εξέδωσε τις βιογραφίες φιλοσόφων του Σάτυρου από την Kάλλατη του Πόντου (γύρω στο 200 π.X.). Γύρω στο 200 π.X. Διαδοχές των φιλοσόφων είχε γράψει και ο Pοδίτης Aντισθένης, ενώ ο Διοκλής από τη Mαγνησία (στον 1ο αιώνα π.X.) έγραψε βιογραφίες των φιλοσόφων (με άφθονο δοξογραφικό υλικό, με παράθεση δηλαδή των βασικότερων διδασκαλιών τους) κάτω από τον τίτλο Eπιδρομή των φιλοσόφων, πράγμα που δηλώνει ότι το έργο του Διοκλή είχε τον χαρακτήρα συνοπτικού σχεδιαγράμματος. [...] (Aπό την εισαγωγή της έκδοσης)