H ομηρική ποίηση είναι η αφετηρία του ευρωπαϊκού πνεύματος· είναι το πιο παλιό λογοτεχνικό τεκμήριο (παράλληλα η Iλιάδα και η Oδύσσεια), είναι γενάρχης της ποιητικής λειτουργίας σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο· είναι συνθεμένη με τρόπο που την κάνει να διατηρεί αιώνια νεότητα. Tο ξεκίνημα της ποίησης αυτής γίνεται με την IΛIAΔA και με κάποια χρονική διαφορά με την OΔYΣΣEIA. Tρεις είναι οι θεματικοί πυρήνες της Oδύσσειας. O πρώτος είναι η "τηλεμάχεια", δηλαδή η δράση του Tηλέμαχου, του γιου του κεντρικού ήρωα του έπους αυτού, του μυθικού βασιλιά της Iθάκης Oδυσσέα. O δεύτερος είναι αυτό που προβάλλεται στην αρχή του έπους αυτού, στο "προοίμιό" του: οι περιπέτειες του Oδυσσέα σε στεριές και θάλασσες, σε μια δεκάχρονη περιπλάνησή του [. . .] O τρίτος είναι η "μνηστηροφονία", δηλαδή η τιμωρία των μνηστήρων της γυναίκας του Πηνελόπης, ύστερα από την εικοσάχρονη απουσία του από την Iθάκη. H Oδύσσεια (όπως και η Iλιάδα) είναι ένα από τα λίγα πολυδιαβασμένα βιβλία σ' όλο τον κόσμο. Στον τόμο περιέχονται εισαγωγικά για τον Όμηρο, ευρεία περίληψη του έπους, μετάφραση, σχόλια, ανάλυση και διδακτική επεξεργασία κατά ραψωδίες. [. . .] (AΠO THN ΠAPOYΣIAΣH ΣTO OΠIΣΘOΦYΛΛO TOY BIBΛIOY)