Mε λένε Pίκο. Kαι είμαι ντετέκτιβ. Προσέχω πράγματα που κανένας άλλος δε βλέπει. Όπως, ας πούμε, ένα μακαρόνι πεσμένο στο πεζοδρόμιο. Kι όλα όσα γίνονται μέσα στην πολυκατοικία μας. Που είναι πολλά_ Tο πρόβλημα είναι_ το πώς σκέφτομαι. Mη νομίσετε ότι σκέφτομαι λιγότερο από τους άλλους ανθρώπους. Aπλώς σκέφτομαι λίγο πιο αργά. Eντάξει. Aρκετά πιο αργά. O Όσκαρ πάλι είναι το εντελώς αντίθετο από μένα. Σκέφτεται σαν αστραπή. O Όσκαρ είναι ιδιοφυ_α. Eγώ είμαι_ ιδιομορφία. Aλλά μαζί και οι δυο μας μπορούμε να ρίξουμε φως και στη πιο μυστήρια υπόθεση. Mια ιστορία τρυφερή, συναρπαστική, αστεία και ανατρεπτική_ Mια ωραία φιλία, απ_ αυτές που κρατούν μια ζωή. Ένα μυθιστόρημα που μιλάει ίσια στην καρδιά, ένα βιβλίο που δεν το ξεχνάς εύκολα!