Γράφω πάντοτε από ένα εμπειρικό πεδίο με ειλικρίνεια και όχι από ματαιοδοξία και φιλοδοξία. Η εσωτερική μου ορμή εκπορεύεται από την προσφορά. Αλλά αυτό δεν έχει και τόσο σημασία, γιατί αν εσείς με τη διάκρισή σας βλέπετε πως έχω κίνητρο ή εγωισμό, οφείλετε να με αμφισβητείτε και να εμπιστεύεστε αποκλειστικά και μόνο την εσωτερική σας φωνή. Αν πάλι υπάρχουν κάποιες νύξεις οι οποίες σας έλκουν και φτάσετε στο σημείο να ανακαλύψετε ότι σας αφορούν και άμεσα, τότε αυτό το πόνημα έχει κάποιο λόγο ύπαρξης. Θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένας μακρινός Φάρος στο βάθος μιας σκοτεινιασμένης ζωής, μιας αβέβαιης πορείας. Τα όσα σχολιάζω, είτε περί οικογένειας όπου και εστιάζω στα κείμενά μου, είτε περί θρησκείας, δεν έχουν ως σκοπό την κακή κριτική -καυστικός γίνομαι- αλλά την υπογράμμιση δύο βασικών και σπουδαίων θεσμών στην εξέλιξη του ανθρώπου, οι οποίοι δυστυχώς δεν είναι υγιείς. Η σχέση μας με την οικογένεια και η σχέση μας με τον Θεό. Απαιτείται εντιμότητα και διάκριση από τον καθένα για να γίνει περισσότερο συνειδητός, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να μιλάμε μετά από πολλά χρόνια ατομικής εσωτερικής εξέλιξης, για μια Νέα Κοινωνία Αξιών με άξονα την Ανθρωπιά και την Γονιμότητα της Αλήθειας. Σε αυτό το τρίτο κατά σειρά βιβλίο, το οποίο δεν είναι σε καμία περίπτωση λογοτεχνικό ή αποτέλεσμα ποιητικής έμπνευσης, με απασχολεί ο Επαναπροσδιορισμός της Αγάπης. Τα συγκεκριμένα κείμενα γράφτηκαν με ιδιαίτερη προσοχή και διακριτικότητα από προσωπικές μου ιστορίες, αλλά και γεγονότα που απασχόλησαν άλλα πρόσωπα. Τα περισσότερα από αυτά λειτουργούν ως ερωτήματα. Τι είναι η Αγάπη; Πώς την εκφράζουμε, με ποιους τρόπους την απαιτούμε, αν όντως αληθεύει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις την χρησιμοποιούμε για να ελέγχουμε τους άλλους, για να εξουσιάζουμε και να εκβιάζουμε συναισθηματικά αυτούς που μας αγαπούν, ή επίσης να τους επιτρέπουμε να κάνουν το ίδιο σε εμάς. Πόσο μας επηρεάζουν οι γονείς μας στην έκφραση της αγάπης; Τι κίνητρα και συμφέροντα υποκρύπτονται στις προσωπικές μας σχέσεις