Ένα στα τέσσερα παιδιά παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες στην κατάκτηση των βασικών γνώσεων που του προσφέρει το σχολείο. Παρά το γεγονός ότι είναι εξίσου έξυπνο και περίεργο με τα άλλα παιδιά, δεν καταφέρνει να μπει ουσιαστικά στη θέση του μαθητή. Όμως, το πρόβλημα της σχολικής αποτυχίας σπανίως εντοπίζεται εκεί όπου γεννιέται: στην επιθυμία για γνώση, η οποία καθιστά τη μάθηση εφικτή. Στο βιβλίο αυτό, η Μαρτίν Μενές μάς εξηγεί με ποιον τρόπο εμφανίζεται και διατηρείται η επιθυμία κάποιου να μάθει. Διότι αυτή η επιθυμία έχει μια ιστορία, που συνοδεύει τις φάσεις της ψυχικής εξέλιξης. Κι αν η αστάθεια, η αναστολή, το άγχος ταράξουν το παιδί τη στιγμή που πρέπει να ενεργοποιηθούν εκ μέρους του η κατάλληλη συμπεριφορά και οι απαραίτητες δεξιότητες για τη μελέτη, τότε η πορεία αυτής της ιστορίας συναντά προβλήματα. Τόσο η αναγκαία συνθήκη της παιδικής εξάρτησης από τον άλλο όσο και η δυσκολία αποδοχής ορίων μπορούν να εμποδίσουν το παιδί να έρθει σε επαφή με τους κανόνες, τις απώλειες, τη μοναξιά, που είναι οι φυσικοί περιορισμοί της μάθησης. Οι τυχαίες συνθήκες της διαδρομής ενός παιδιού, οι αλληλεπιδράσεις του με το περιβάλλον, οι συναντήσεις του με τις συνήθεις ατέλειες των ενηλίκων, τους οποίους θεωρούσε παντοδύναμους, επιδρούν τόσο στη συναισθηματική του ανάπτυξη όσο και στη νοητική του λειτουργία. Η Μαρτίν Μενές, με το ψυχαναλυτικό της βλέμμα, βλέμμα οξύ από την ιδιαίτερα πλούσια εμπειρία της σε ιατρο-ψυχοπαιδαγωγικά κέντρα (CMPP), μας παίρνει μαζί της σε μια ανθρωπιστική περιπέτεια στα θεμέλια της μετάδοσης της γνώσης και μας εξηγεί με ιδιαίτερη σαφήνεια πού εδράζεται και πώς μπορεί να αναπτυχθεί απρόσκοπτα η σχέση μας με τη μάθηση.