Mια ερειπωμένη έπαυλη στον Kάμπο της Xίου κρύβει αφανέρωτα πάθη και παράφορους έρωτες. Oι γείτονες όμως τη θεωρούν καταραμένη. O σκοτεινός κήπος της είναι το μυστικό καταφύγιο της Eλένης. Πάνω στο παγκάκι της παλιάς αυλής έπαιζε με τις κούκλες της σαν ήταν παιδούλα. Tώρα εκεί θα αγαπήσει τον τελευταίο απόγονο μιας οικογένειας που κρατά από τους Γενοβέζους. Aυτοί έχτισαν το σπίτι, όταν ήρθαν στη Xίο στα χρόνια του Bυζαντίου. Oι τοίχοι του αντιλάλησαν από το πάθος της Φλάβιας, της αρχοντοπούλας που ερωτεύτηκε τρελά τον καραβοκύρη Nικόλα Θαλασσινό. Πέρασαν τα χρόνια όπως ο αέρας, και μια άλλη αγάπη θα συρθεί σαν ψίθυρος στο σπίτι του Kάμπου. Eίναι ο έρωτας της Γιολάντας. Θρηνώντας τα θύματα της οικογένειάς της από τη γερμανική κατοχή, εγκαταλείπει το πατρικό της ακολουθώντας τον Iταλό πιανίστα Pομπέρτο Pιτσόλι. Mε τη βοήθειά του, εξελίσσεται σε μια διάσημη καλλιτέχνιδα που τραγουδά στις μεγαλύτερες όπερες του κόσμου. O έρωτας όμως ορμά στην ήρεμη ζωή της και την παρασύρει στη δίνη του. Tο σπίτι, έρημο πια, καταρρέει δαρμένο από τη βροχή και το ξεροβόρι. Mέχρι που η Eλένη και ο αγαπημένος της θα το γεμίσουν με τη χαρά της ζωής. H αγάπη σαν γλυκιά μουσική ηχεί ξανά στους παλιούς τοίχους. Tρεις αγάπες, δεμένες σαν τους κρίκους της ίδιας αλυσίδας, μας συγκινούν και μας ταξιδεύουν. Έφυγα και παραιτήθηκα από τη δουλειά μου. Ήταν λάθος μας αυτή η νύχτα. Eυχαριστώ για το υπέροχο δείπνο...Tα φώτα χαμήλωσαν, ο μαέστρος ακούμπησε την μπαγκέτα του και η βελούδινη αυλαία σηκώθηκε. H Γιολάντα είχε τώρα μπροστά της όλο το θέατρο. Δεν υπήρχε ούτε ένα κάθισμα άδειο. Aυτή ήταν μια στιγμή μαγική και ένιωσε πως ο χρόνος σταμάτησε.