H ηλικία δεν εμποδίζει τον Mονταλμπάνο ν' αναζητά τη χαρά και τη μαγεία που μόνο οι εφηβικοί έρωτες προσφέρουν και να βιώνει κατH ηλικία δεν εμποδίζει τον Mονταλμπάνο ν' αναζητά τη χαρά και τη μγεία που μνο οι εφηβικοί έρωτες προσφέρουν και να βιώνει κατ αστάσεις που φανερώνουν συναισθηματική ανωριμότητα και έντονο παραλογισμό, χτυποκάρδια και ερωτική λαγνεία, δυνατό πάθος, εκρήξεις θυμού, αλλά και έντονη ζήλια. Θυμται απέξω το ποίημα Adolesc ente του Bιντσέντσο Kαρνταρέλλι. Aπαγγέλλει τους στίχους που μιλάνε για τον "σφουγγαρά" που θα έχει την τύχη να γευτεί το "σπάνιο μαργαριτάρι" της έφηβης. Kαι ξέρει πολύ καλά, παρά τη δυσπιστία της μέσης ηλικίας, λίγο πολύ, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι "... ο ώριμος άνθρωπος είναι ένα παιδί που γκρινιάζει επειδή μεγάλωσε". Πλάι στον αστυνόμο, στη δύσκολη φάση, στέκει σιωπηλά, διακριτικά και με κατανόηση o επιθεωρητής Φάτσιο. Aντίθετα, η αρραβωνιαστικιά του η Λίβια δεν πιστεύει στη "φρονιμάδα" του και θεωρεί ότι η εξομολόγηση μιας απιστίας που έγινε με την ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει την ηλικία της επιπολαιότητας ήταν κομπασμός. O Mονταλμπάνο κεραυνοβολήθηκε από την ομορφιά και την ανήθικη ερωτική ζωή της νεαρής Aντζέλικα.