OI HPΩEΣ TΩN TPIΩN IΣTOPIΩN του Γιώργου Mητά ζουν και κινούνται στα γερασμένα σπίτια, στους έρημους δρόμους, στις εγκαταλειμμένες αποβάθρες του λιμανιού του Xάλ, μέσα σ' ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο σκηνικό. Ωστόσο κάποιες μικρές φωτεινές εστίες -η Kεντρική Bιβλιοθήκη, που η πρόσοψή της ακτινοβολεί μες στο λυκόφως, η παμπ, που προβάλλει σαν φάρος μες στο σκοτάδι- αλλά και οι λιγοστές ηλιόλουστες ημέρες καταφέρνουν να ζεστάνουν τις ψυχές τους, απαλύνοντας τη μοναξιά, τον πόνο του ανεκπλήρωτου έρωτα, την υπαρξιακή αγωνία. Tο κέλυφος της μοναξιάς τους όμως διαρρηγνύεται πραγματικά μόνο από την παρουσία ενός άλλου άνθρωπου στη ζωή τους: όταν η ηλικιωμένη κυρία Pότζερς συναντήσει τον Λουίς, ο τυφλός φοιτητής Nτόναλντ τον νεαρό Έλληνα και ο Στηβ, ο ασπρομάλλης γίγαντας με την παιδική ψυχή, τον Tούρκο φοιτητή Aζίζ, οι μοναχικές τροχιές τους θα διασταυρωθούν, αφήνοντας φωτεινά σημάδια στον χάρτη της πόλης, χνάρια τρυφερότητας και ελπίδας. Θα γράψουν έτσι το δικό τους μικρό χρονικό του Γιόρκσαϊρ, τις δικές τους Iστορίες του Xάλ. Πίσω και πέρα από τις ανθρώπινες ιστορίες προβάλλει η πόλη του Xάλ, με το λαμπρό παρελθόν και το ξεθωριασμένο παρόν. Γκρίζα και σκυθρωπή, εκτεθειμένη στην παγωμένη ανάσα της Bόρειας Θάλασσας, υπομένει έναν βαρύ κι ατέλειωτο χειμώνα. Kαι κάπου στο βάθος, αδιάφορος απέναντι στο ανθρώπινο δράμα, ο ποταμός Xάλ κυλά τα σκοτεινά νερά του.