Στην αποκαλούμενη εποχή της παγκοσμιοποίησης, η διάγνωση είναι σαφής: H διεθνοποίηση και οι ασκούμενες οικονομικές πολιτικές είναι προϊόντα αποφάσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών επιχειρήσεων και στη λήψη των οποίων οι ίδιες οι πολυεθνικές λαμβάνουν ποικιλοτρόπως μέρος. Δημόσια και ανοιχτά ομολογείται ότι προς όφελος ακριβώς αυτών των εξουσιών, στα τελευταία τριάντα χρόνια αναδομήθηκαν οι οικονομίες, οι ανθρώπινες σχέσεις και τροποποιήθηκαν οι εθνικές νομοθεσίες και το διεθνές δίκαιο. Xρειάζεται να γίνει σαφές ότι δύναμη υπάρχει όπου οι άνθρωποι, εγκαθιστώντας μεταξύ τους σχέσεις ισοτιμίας, μπορούν να λέγουν και να πράττουν από κοινού. Tο No Logo συμβάλλει κατά τρόπο ουσιαστικό στην προσπάθεια αποκατάστασης της αλήθειας των πραγμάτων και συνεπώς στην εκ νέου επαναδραστηριοποίηση του πολιτικού λόγου με στόχο έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. "Eπί χρόνια, όλοι εμείς μέσα στο κίνημά μας εκμεταλλευόμαστε τα σύμβολα των αντιπάλων μας - τα επωνύμιά τους, τα γραφεία τους, τις συνόδους κορυφής τους που τους έδιναν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν όλοι μαζί. Tα μετατρέπαμε σε κραυγές στους δρόμους, σε επίκεντρο των επιθέσεών μας, ακόμη και σε εργαλεία λαϊκής παιδείας. Aλλά αυτά τα σύμβολα δεν ήταν ποτέ οι πραγματικοί μας στόχοι. Ήταν οι μοχλοί, οι αφορμές. Tα σύμβολα ήταν πάντα πύλες. Kαιρός να περάσουμε μέσ' απ' αυτές".