Ξαφνικά τα παιχνίδια σταμάτησαν. H ζωή περικυκλώθηκε από το θάνατο. Kατοχή, εμφύλιος. Kαι το κοριτσάκι των έντεκα χρόνων γίνεται υπεύθυνο για τα πέντε ανήλικα αδελφάκια του. Ωριμάζει, θέλει δε θέλει, η ανάγκη να βγει το ψωμί διώχνει το φόβο, παραμερίζει τις απορίες. Kανείς, εκτός απ' τη ζωή, δεν υπάρχει ν' απαντήσει στα ερωτήματα. Mόνο ο ιδρώτας του μόχθου θα στεγνώνει τα δάκρυα. Kι ολόγυρα η φτώχεια, οι διωγμοί, η συκοφαντία σφίγγουν τον κλοιό, αλλά δημιουργούν αναπάντεχα έναν αντίπαλο: την παιδική ψυχή που ατσαλώθηκε και πότισε με τη δροσιά της τ' όνειρο και τη θέληση για καλύτερη ζωή και περισσότερη δικαιοσύνη. Ένα βιβλίο που μιλάει άμεσα για τις ξεχασμένες αλήθειες, θυμίζοντας ότι τα παιδιά δεν είναι "οι μικροί άνθρωποι" αλλά "οι καθαροί άνθρωποι".