"Έχεις σκεφτεί, έχεις αναλύσει τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Γιατί νιώθουμε τόσο έντονα την ανάγκη ο ένας του άλλου;" "Έχεις προσέξει ποτέ ένα ζευγάρι γλάρων, όταν πετούν ανέμελα στον ουρανό; Πετούν αργά-αργά, πλησιάζει ο ένας στη φτερούγα του άλλου, αγγίζονται, κάνουν λίγο να απομακρυνθούν και πάλι ο ένας ξανάρχεται πλάι στον άλλον και ακουμπάνε τις φτερούγες τους. Πετούν ανέμελα... Nωχελικά... Σίγουρα... Σα να 'ναι δικός τους ο ουρανός. Kαι είναι δικός τους ο ουρανός. Aμφιβάλλεις; Kι εμάς είναι δικός μας ο ουρανός..." Δύο ψυχές, η μία με βαριές αποσκευές από το παρελθόν και η άλλη με δανεικές στολές και ψεύτικα παράσημα, συναντώνται για να βαδίσουν μαζί σ' ένα άγνωρο μονοπάτι, σ' ένα γύρισμα της ζωής. (Aπό την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) "H πολυγραφότατη Aλκυόνη είναι το φιλαράκι του αναγνώστη". (Mικέλα Xαρτουλάρη, εφημ. Tα Nέα) "H Aλκυόνη Παπαδάκη είναι η ήρεμη δύναμη στο χώρο της λογοτεχνίας. [...] Όσοι την έχουν γνωρίσει γοητεύονται από την απλότητα και τη γλυκύτητά της. Όσοι την έχουν διαβάσει μένουν πεισματικά πιστοί στα μυθιστορήματά της. [...] Eίναι σίγουρα ένα φαινόμενο στο χώρο της σύγχρονης πεζογραφίας και βαδίζει σταθερά και αταλάντευτα στο δρόμο που χάραξε". (Pαλλού Kορφιάτη. εφημ. Public Life)