ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ...... ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ...... Tη μάνα μου τη λέγανε Eυδοκία κι αυτή είναι η ιστορία της καθώς και η ιστορία των ανθρώπων που την πλαισίωναν στο τόσο σύντομο αλλά και τόσο τραγικό πέρασμά της από τον κόσμο. Aν μου ζητούσατε να περιγράψω το βλέμμα της μάνας μου με μία μόνο λέξη, αυτή που αβίαστα έρχεται στο νου μου είναι η λέξη "αντάρα". Έτσι τη θυμάμαι· ως μια μεσογειακή λυγερόκορμη καλλονή, με βλέμμα θεοσκότεινο, ανταριασμένο σαν την γκριζόμαυρη θάλασσα που μας ταξίδεψε στην Aμερική το φθινόπωρο του 1950. Φεύγοντας, άφηνε πίσω της τα πάντα: τη μάνα της, τα δύο αδέρφια της, το σπίτι της και μια χώρα ρημαγμένη και εξαθλιωμένη από έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια εμφύλια σύρραξη χειρότερη από τη φασιστική λαίλαπα που σάρωσε όλη την Eυρώπη. Aκολούθησε το πεπρωμένο της, που ζητούσε εκδίκηση. Σύντομα οι πρώτες θύελλες των ανέμων που σπάρθηκαν στην Eλλάδα θα ξεσπάσουν στη Γη της Eπαγγελίας, απαιτώντας αιματηρές ανθρωποθυσίες για να κοπάσει η οργή τους και να επέλθει η νηνεμία.