"Στα σαράντα μου χρόνια, εγώ, η Σαριτέ Σεντέγια, έχω σταθεί πιο τυχερή από τις άλλες σκλάβες. Θα ζήσω πολλά χρόνια και τα γηρατειά μου θα είν' ευτυχισμένα, γιατί το άστρο μου -το ζ'έτουάλ- λάμπει ακόμα κι όταν η νύχτα είναι συννεφιασμένη. Έχω την τύχη να είμαι με τον εκλεκτό της καρδιάς μου όταν τα δυνατά του χέρια μού ξυπνάνε τη σάρκα. Aπέκτησα τέσσερα παιδιά κι ένα εγγόνι, και όσα απ' αυτά είναι ζωντανά, είν' ελεύθερα. H πρώτη μου ευτυχισμένη ανάμνηση είναι απ' την εποχή που ήμουν ακόμα ένα κοκαλιάρικο κι άγουρο κοριτσάκι και το σώμα μου λικνιζόταν στον ήχο των τυμπάνων. Tο ίδιο και η πιο πρόσφατη ευτυχισμένη μου στιγμή, γιατί χτες τη νύχτα ήμουν στην Πλατεία του Kονγκό και χόρευα χωρίς καμιά έγνοια στο μυαλό, και σήμερα το σώμα μου είναι ζεστό και κουρασμένο".