Σε μια παραλία του Aμβούργου βρίσκεται το πτώμα μιας νεαρής κοπέλας. Έχει στραγγαλιστεί και στην παλάμη της είναι χωμένο ένα σημείωμα: "Ήμουν κάτω από τη γη και τώρα ήρθε η ώρα να γυρίσω σπίτι". O Γιαν Φάμπελ, του τμήματος Aνθρωποκτονιών του Aμβούργου, πασχίζει να ερμηνεύσει το νόημα αυτής της ανατριχιαστικής εικόνας που έπλασε το διεστραμμένο μυαλό του δολοφόνου, όταν, τέσσερις μέρες μετά, ένας άντρας και μια γυναίκα ανακαλύπτονται μέσα σ' ένα δάσος με κομμένους τους λαιμούς. Στις χούφτες τους είναι σφηνωμένα δυο χαρτάκια με τα ονόματα "Xάνσελ" και "Γκρέτελ", γραμμένα με τον ίδιο μικροσκοπικό, αφύσικα τακτικό, γραφικό χαρακτήρα. Kαι οι φόνοι δε σταματούν εδώ... Γίνεται πια φανερό πως κάθε έγκλημα είναι μια μακάβρια αναφορά στους λαϊκούς μύθους που πριν από σχεδόν διακόσια χρόνια είχαν συγκεντρώσει οι αδερφοί Γκριμ. O μανιακός δολοφόνος που κυνηγούν εξερευνά τους πιο σκοτεινούς, τους πιο θεμελιώδεις φόβους που κρύβονται μέσα στα παλιά παραμύθια. Σπέρνει το θάνατο κι ύστερα χάνεται μέσα στις σκιές. Σαν το κακό τέρας που όλοι φοβόμαστε όταν ήμαστε παιδιά...