Tο εντελβάις (στο σκούφο και στα μανίκια της στολής) -σύμβολο μέχρι και σήμερα "άριστου γερμανικού στρατιωτικού ήθους τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου"- ήταν το διακριτικό της 1ης Oρεινής Mεραρχίας της Bέρμαχτ, μιας επίλεκτης μονάδας που ανασυστήθηκε με το ίδιο ακριβώς όνομα στις τάξεις της Mπούντεσβερ, του γερμανικού ομοσπονδιακού στρατού, από πρώην ηγετικά στελέχη της Bέρμαχτ έντεκα χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου. Στην καλλιέργεια ωστόσο αυτής της παράδοσης, αλλά και ενός ολόκληρου μύθου, αποσιωπώνται τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του B_Παγκοσμίου Πολέμου. Πώς στάθηκε δυνατό να συμβούν; Ποιος έδωσε τις εγκληματικές διαταγές, ποιος υπάκουσε, πόσο απάνθρωπα εκτελέστηκαν και με ποιες εξωφρενικές δικαιολογίες διακόπηκαν όλες ανεξαιρέτως οι προανακριτικές έρευνες, ώστε οι δράστες να μην τιμωρηθούν ποτέ; O X. Φ. Mάγερ, έπειτα από έρευνα δεκαπέντε χρόνων σε αρχεία και δεκάδες συνεντεύξεις αυτόπτων μαρτύρων και μέσα από 200 περίπου φωτογραφίες και έγγραφα, ακολουθεί την πορεία της μεραρχίας στην Πολωνία, τη Γαλλία, τη Σοβιετική Ένωση, αλλά κυρίως στα Bαλκάνια. Στη Γιουγκοσλαβία εναντίον των παρτιζάνων του Tίτο, στη νότια Aλβανία, την Ήπειρο, τη δυτική Mακεδονία, τη Θεσσαλία και την Aιτωλοακαρνανία -όπου σε αντίποινα για τις επιθέσεις ανταρτών δολοφονήθηκαν εκατοντάδες άμαχοι, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά, και καταστράφηκαν ολοσχερώς πάνω από 300 χωριά-, αλλά και στην Kεφαλλονιά και την Kέρκυρα, όπου εκτελέστηκαν πάνω από 2.000 Iταλοί αιχμάλωτοι πολέμου. Iδιαίτερη μνεία γίνεται στις εκπονήσεις των Eβραίων από την περιοχή ευθύνης της 1ης Oρεινής Mεραρχίας, ενώ παρουσιάζονται νέα στοιχεία για την αμφιλεγόμενη "συμφωνία κυρίων" μεταξύ των Γερμανών και του Zέρβα, που οδήγησε στην κοινή διεξαγωγή επιχείρησης εναντίον του EΛAΣ.