Το 1906, στην Τσεχία, γεννιέται ένα αγόρι με υψηλότατο βαθμό νοημοσύνης. Στα 8 του χρόνια συνειδητοποιεί ότι οι διανοητικοί ορίζοντες των γονιών του είναι πολύ περιορισμένοι. Η λογική κυριαρχεί στη σκέψη του, όμως ο σπόρος της παράνοιας διαμορφώνει τον βίο του. Στα 18 του –στο Πανεπιστήμιο– γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας. Διαβάζει παραμύθια –παριστάνουν τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι– ενώ λατρεύει τις ταινίες του Ντίσνεϊ (συγκεκριμένα τη Χιονάτη). Στη Βιένη του Μεσοπολέμου συγκρούεται με τον Βιτγκενστάιν. Αρνείται το φαγητό θεωρώντας το ως πηγή μικροβίων. Η νευρική κατάρρευση, ως ψυχολογική απόρροια του τέλους του Κύκλου της Βιένης, τον οδηγεί σε σανατόριο. Στα 29 του –στο Πρίνστον– εμπνέει τον Άλαν Τιούρινγκ, ο οποίος επινοεί τους υπολογιστές. …Η Βιένη του 1925, ήταν μια πόλη που πρωτοστάτησε στις εξελίξεις στον χώρο της διανόησης. Η έντονη πνευματική ζωή της δεν περιοριζόταν στα αμφιθέατρα και τα γραφεία των καθηγητών. Εκτυλισσόταν στους λεγόμενους Κύκλους και στα αμέτρητα καφέ που αποτελούσαν το κεντρικό σκηνικό της πόλης. Οι μαθηματικοί σύχναζαν στο Akazienhof, που απείχε μόλις μισή ώρα με τα πόδια απ’ το Πανεπιστήμιο, και σε κάποια άλλα στέκια – το Arkadencafe, το Reichsrat, ή το Schattentor με τα λευκά μαρμάρινα τραπεζάκια, που παρείχαν την ιδανική επιφάνεια για την επίλυση μαθηματικών εξισώσεων. Στον Κύκλο, που τελούσε υπό την έντονη επιρροή του φιλόσοφου Βιτγκενστάιν, προσχώρησε ο φοιτητής Κουρτ Γκέντελ, ένας απόμακρος παρατηρητής που επεξεργαζόταν σιωπηλά τις απόψεις των άλλων και έβγαζε τα δικά του συμπεράσματα… Στις ατραπούς του παράλογου –αλλά ταυτόχρονα πιστός στη λογική της επιστήμης του– ο Γκέντλ νυμφεύεται στη Βιένη του ναζισμού, απ’ όπου φεύγει ξανά –οριστικά πλέον– για την Αμερική. Στο Πρίνστον, η σύζυγός του περνά δύσκολες ώρες μαζί του, όμως ο Αϊνστάιν, βρίσκει στο πρόσωπό του τον τέλειο φίλο. Οι δυο τους σφυρηλατούν θεωρ