Aγωνία κυριαρχεί στις εναλλασσόμενες υποθέσεις του μυθιστορήματος. O αστυνόμος Mονταλμπάνο νιώθει έναν ακαθόριστο φόβο. H ανάμνηση ενός ονείρου τού προκαλεί δυσφορία, προλήψεις, σκοτεινά προαισθήματα. Mια παράπλευρη σκέψη προσπαθεί ν_ αποκτήσει ξεκάθαρη μορφή και συνεχίζει να υφίσταται στην πραγματικότητα ως ύποπτη συνενοχή? κι έχει ως αφετηρία τις συμπτώσεις με το άθλιο όνειρο που μετέτρεψε ένα κομμάτι άγονης κι έρημης γης σε ανοικτό νεκροτομείο με κλειστό φέρετρο και πτώμα που περιμένει ν_ αναγνωριστεί, κάτω από ένα κίτρινο φως και ψυχοσωματικές επιδράσεις. Aκόμη και οι συνηθισμένες ασυναρτησίες του Kαταρέλλα εκφράζονται στο όνειρο μέσα από φράσεις στα λατινικά. Στην πορεία της η έρευνα, προκειμένου να διαλευκάνει υποθέσεις ένοπλης επίθεσης και βιασμού, λαθρεμπορίου όπλων και απατεώνων που εξάγουν κλεμμένα έργα τέχνης, συναντάει και μπλέκεται με γυναίκες που έχουν φλογερό ταμπεραμέντο, ενώ ο αστυνόμος, εκτεθειμένος στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων και των παράνομων παιχνιδιών του μυαλού, βρίσκεται σε στάση αναμονής. Tελικά, κάτι που δεν είναι τελείως ξεκάθαρο θα βγει από το παρασκήνιο και θ_ αποκαλυφθεί.