Ιστορίες από την καθημερινότητά μας γραμμένες με χιούμορ και ευαισθησία. Οι χαρακτήρες των ηρώων αναδεικνύονται από τον τρόπο που αντιδρούν στα διάφορα γεγονότα. Στις παροχές της ζωής, αλλά και στις στερήσεις. Η ζωή είναι επιθυμία για αγάπη, για γνώση, για δημιουργία. Επιθυμία για την ίδια τη ζωή. Πώς κινούνται για την εκπλήρωσή της; Πώς νιώθουν με το πλήρωμα και, κυρίως, με το ανεκπλήρωτο; «Ο Γιώργος, καθηλωμένος στο καρότσι, μιλούσε πολλή ώρα. Δεν τον παρακολουθούσε. Ο νους της ξέφευγε διαρκώς στα δικά της. Στ αυτιά της έφτανε μόνο ο ήρεμος τόνος της φωνής του. Και της έλειψε την ώρα που σταμάτησε. Τότε γύρισε και τον είδε. Είχε καρφώσει το βλέμμα του στοχαστικά πέρα, μακριά στο πυρακτωμένο κομμάτι του ουρανού, την ώρα τη στερνή της μέρας. Τα χείλη του σάλεψαν. - Όμορφη που είναι η ζωή, θεέ μου... τον άκουσε να ψιθυρίζει. Τα λόγια του τη συγκλόνισαν. Ξεκομμένος από οικογένεια, δίχως ταίρι, αδικημένος από τη φύση, πού έβρισκε την ομορφιά; Τόλμησε να τον κοιτάξει κατάματα. Είδε το πρόσωπό του γαλήνιο και γλυκό, ωραίο σαν τον ήλιο στο γέρμα του. Τι μεγαλείο! Το αδικημένο κορμί είχε χαθεί. Πήρε διαστάσεις γίγαντα. Μαζί είχε χαθεί και το δικό της πείσμα...»