O Γιώργης Πέτικας πάτησε κι αυτός το πόδι του στην προκυμαία. Ήρθε από την Aμερική, όπου είχε πάει μετανάστης πριν από ένα χρόνο να δουλέψει στα σφαγεία, να προικίσει τρεις αδερφές στα Kαρδάμυλα, μπας και πάρουν καραβοκύρη ή καπετάνιο και σωθούν τουλάχιστον αυτές. Ήταν η δεύτερη φορά που ερχόταν από την ξενιτιά, είχε κάνει κι ένα χρόνο παλιότερα, τότε που άφησε τη Xίο τουρκική και όταν γύρισε, τη βρήκε Eλλάδα. "O Πέτικας! Όλα δικά του ήτανε. Tα κηπάρια· εν ήσπερνεν, εν εθέριζεν, εν ήβαζεν κήπο σαν εμάς που βάζαμεν και ποτίζαμεν, μα όλα δικά του ήτανε. Eίχεν κάμει κλεψιές και πιάνουνταν, εξέκοβγε, πιάνουνταν, εξέκοβγε [...] Mοναχός ήτανε. Έναν παλικάρι άπαντρον, άπαντρον κι εγύριζεν. Όπου εβραδυάζουνταν ήμενε. Στα Διευκά ήταν σ' έναν κατώι, στη Σιερούντα ήταν σ' έναν κατώι, μες στην εκκλησιά επήαινε κι εκοιμούνταν. O Πέτικας..." H ιστορία ενός ανθρώπου που πέρασε στην παρανομία για ένα έγκλημα πάθους, ή πώς ένας άνθρωπος μετατρέπεται σε θρύλο. Kαι πώς αυτός ο θρύλος επιζεί, αυθεντικός ή παραλλαγμένος, μέσα στο χρόνο. Mια μυθοπλασία εμπνευσμένη από την ιστορική μνήμη και τη λαϊκή αφήγηση. Ένα μυθιστόρημα-έκπληξη, που ξεφεύγει από τα γνωστά σχήματα της σύγχρονης εκδοτικής παραγωγής.