"Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην άγνωστη σε μας ιστορία της φυλής Γιεζιντί που ζει στα σύνορα Τουρκίας- Συρίας και βιώνει έναν συνεχόμενο και επώδυνο αφανισμό. Οι βιασμοί, οι εκτοπισμοί, οι δολοφονίες βρίσκονται στο καθημερινό πρόγραμμα.. Κι όμως, είναι μία φυλή περήφανη κι αξιοπρεπής, όπως διαπιστώνει ο ήρωας του βιβλίου καθώς σώζει την ζωή μιας κοπέλας και δένεται μαζί της. Αριστοτεχνική γραφή όπως πάντα, από τον Ζ. Λιβανελί (Ν.Γ.)................................... «Ήµουν ανήσυχος, επρόκειτο για µια ανησυχία διαφορετική από αυτήν που µε κατείχε στην Ισταµπούλ, αλλά παρ’ όλ’ αυτά ήταν ανησυχία. Νοµίζει κανείς ότι συµβαίνει το ακριβώς αντίθετο, αλλά στη ζωή ούτως ή άλλως κανονικότητα είναι η κατάσταση ανησυχίας, ησυχία είναι το πολύ πολύ κάποιες στιγµές που σπανίως αδράχνουµε, κι αυτές πρόσκαιρα». «Σαν το σταφύλι που πατήθηκε απ’ τα πόδια της αγαπηµένης / Κατακόκκινο έγινα κρασί… Σε τούτο τον κόσµο τίποτα δεν µπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους όσο ο λόγος. Και η Μέση Ανατολή είναι ο τόπος όπου ο λόγος φτάνει στο ζενίθ, καµιάς άλλης περιοχής η ποίηση, ο θρύλος, το παραµύθι δεν είναι τόσο δυνατό, δεν έχει τη δύναµη να διαποτίζει τόσο καταλυτικά την ψυχή του ανθρώπου. Για τον λόγο αυτό εδώ στα µέρη µας οι ποιητές κατατάσσονται στη συνοµοταξία των µάγων. Επειδή µαγεύουν τους ανθρώπους µε ωραία λόγια».