Μέσα από μια οικογενειακή ιστορία, με επίκεντρο την επιστροφή του «άσωτου υιού», η Αρχαία καλλιέργεια πραγματεύεται τα προαιώνια θέματα της πατριαρχίας, των ορίων της συνύπαρξης στους κόλπους της οικογένειας, της ελευθερίας, της μοναξιάς, της βίας. Ο Νασσάρ το κάνει αυτό με τρόπο αριστοτεχνικό και πρωτότυπο, επαναπροσδιορίζοντας τη γλώσσα απ’ την αρχή, σε ένα κείμενο γεμάτο εικόνες και μεταφορές που ενεργοποιούν όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη που καλείται να επιστρέψει στη δική του πρώτη ανάγνωση, στη δική του μύηση στον κόσμο της λογοτεχνίας. Για τον Αντρέ, που μεγαλώνει σε μια φάρμα στη Βραζιλία, η ζωή αποτελείται από «τη γη, το στάρι, το ψωμί, το τραπέζι μας, την οικογένειά μας». Ο Αντρέ αγαπάει τη γη του, φοβάται τον αυταρχικό, θρησκευόμενο πατέρα του, που ιερουργεί από την κορυφή του τραπεζιού ωσάν σε άμβωνα, και μισεί τον εαυτό του για τα ανομολόγητα συναισθήματα για την αδερφή του Άνα. Λυρική και αισθησιακή, διαποτισμένη από βιβλική τραγικότητα, η Αρχαία καλλιέργεια ακολουθεί τον Αντρέ στο δύσκολο μονοπάτι προς την ενηλικίωση, στον διχασμό που βιώνει ανάμεσα σε σώμα και ψυχή, στο χρέος και στην ελευθερία. Μετά τη συγγραφή της Αρχαίας καλλιέργειας, του μοναδικού του μυθιστορήματος, το 1975, και της εμβληματικής του νουβέλας Ένα ποτήρι οργή (1978, Εκδόσεις Πατάκη, 2023), ο Νασσάρ αποσύρθηκε από τα γράμματα και αφοσιώθηκε στην καλλιέργεια της γης για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Τα δύο αυτά βιβλία τού χάρισαν την κορυφαία θέση στα βραζιλιάνικα γράμματα, μαζί με τον Γκιμαράες Ρόζα και την Κλαρίσε Λισπέκτορ.