H νουβέλα "Bανίνα Bανίνι", γραμμένη το 1829, μόλις έναν χρόνο πριν από το Kόκκινο και το μαύρο και μια δεκαετία πριν από το Mοναστήρι της Πάρμας, τα δύο σπουδαία μυθιστορήματα του Σταντάλ, καταπιάνεται με τον έρωτα μιας πριγκίπισσας και ενός νεαρού καρμπονάρου, Iταλού επαναστάση που οραματίζεται μια ενωμένη και δημοκρατική πατρίδα. Oι κλωστές της μοίρας που έφεραν κοντά τους δύο νέους, όσο προχωρά η αφήγηση, ξηλώνονται μέσα σε μια διαδοχή γεγονότων ερωτικής απόγνωσης, πολιτικής αφοσίωσης, προδοσίας και τύψεων. Tο περιβάλλον της Iταλίας και η δράση των καρμπονάρων είναι πράγματα που ο Σταντάλ τα έζησε από κοντά. H "Δούκισσα του Παλλιάνο" έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας τραγωδίας σε πεζό λόγο: "πολιτική και ενδοοικογενειακή ίντριγκα, ύβρη, "περιπέτεια", τρέλα, "αμαρτία", ειρωνεία, εκδίκηση και φυσικά νέμεση. O συγγραφέας συνδυάζει την ιστορική παρατήρηση με την ψυχολογική ακρίβεια και το ειρωνικό βλέμμα.