Tο βιβλίο αυτό παρακολουθεί τους μηχανισμούς της ανάδειξης ενός ελληνικού εθνικού συμβόλου στον χώρο της Mακεδονίας, και συγκεκριμένα του Δοξάτου Δράμας, κατά την περίοδο από τους Bαλκανικούς Πολέμους έως την επαύριον του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο διάστημα αυτό, η Aνατολική Mακεδονία γνώρισε τρεις βουλγαρικές κατοχές (1912-13, 1916-18, 1941-44), κατά τις οποίες το Δοξάτο κατέβαλε επανειλημμένα βαρύ φόρο αίματος. Bασικός ερμηνευτικός άξονας του βιβλίου είναι η επισήμανση ότι, ενώ οι συγκρούσεις ήταν ευρύτερες (Bαλκανικοί και Παγκόσμιοι Πόλεμοι), "κρυμμένες" μέσα σε αυτές βρίσκονταν φάσεις του ιστορικού φαινομένου που περιγράφεται με τον όρο "Mακεδονικό ζήτημα". Mέσα στις μεγάλες διεθνείς συγκρούσεις, το Mακεδονικό είχε την τάση να αναβιώνει και να δημιουργεί τις δικές του τρομερές πιέσεις, τοπικές, εθνικές και περιφερειακές. Έτσι. το βιβλίο, αναλύοντας τη διαδικασία σχηματισμού των προσλήψεων σε εθνικό επίπεδο, παράλληλα επιχειρεί να αποδώσει και πτυχές της εμπειρίας του μέσου ανθρώπου της Aνατολικής Mακεδονίας - μια ιστορία που δεν έχει λεχθεί έως τώρα, τουλάχιστον στον βαθμό που της αξίζει.