Το 1872 ο Μπακούνιν βρίσκεται στην πόλη πόλη Σεντ-Ιμιέ, στον Ιούρα, στην καρδιά της ελβετικής ωρολογοποιίας, μεταφέροντας τη φλόγα και την ενέργεια της ΠαρισινήςΚομμούνας. Δέκα ντόπιες νεαρές γυναίκες, εργάτριες ωρολογοποιίας που ζουν μια ζωήγεμάτη εκμετάλλευση και φτώχεια, επηρεάζονται από τις ιδέες της ελευθερίας καιαποφασίζουν να μεταναστεύσουν στη Νότια Αμερική για να ξεκινήσουν μια αυτεξούσια ζωή εκεί. Η καθεμία παίρνει μαζί της κι ένα «κρεμμύδι», ένα Λονζίν 20Α. Στην αρχή όλα είναι δύσκολα: σύντομα μαθαίνουν για τον βίαιο θάνατο των δύογυναικών που προπορεύτηκαν, της Κολέτ και της ερωμένης της, της Ζιλιέτ. Παρ’ όλα αυτά, οι άλλες οκτώ ξεκινούν το ταξίδι τους. Ταξιδεύουν μ ένα πλοίο που μεταφέρει επίσης φυλακισμένους εξόριστους της Κομμούνας και στο οποίο η Εμιλί πεθαίνει πάνω στη γέννα. Οι υπόλοιπες εφτά φτάνουν στην Πούντα Αρένας στην Παταγονία, όπου φτιάχνουν από κοινού ένα αρτοποιείο, τη Γενική Αρτοποιία, καθώς και ένα εργαστήριοωρολογοποιίας, αψηφώντας την πατριαρχική συμπεριφορά των αποικιακών.