"Ψάχνοντας στη μεταλλική ντουλάπα του μπαλκονιού, δίπλα από βερνίκια παπουτσιών, κάτω από ξεσκονόπανα, βρήκα το τασάκι. Πήλινο, ένας κύκλος, με καμπυλωτό χείλος, χωρίς υποδοχή για τσιγάρο, το είχα αγοράσει τον καιρό που απολύθηκα από φαντάρος. Το είχα πάντα στο γραφείο, το κουβαλούσα στην κουζίνα κι από κει στο σαλονάκι. Το έπιασα στα χέρια σαν να έπιανα όλα τα τσιγάρα που κάπνισα -τότε που ήμουν πραγματικός καπνιστής-, είδα στο βάθος του μαζεμένη όλη τη στάχτη, ανέβαινε καπνός, καπνός πολύς, σιωπηλός, φασαριόζος, μεθυσμένος. Πρόσεχα να μη μου φύγει από τα χέρια. Γιατί μια φορά μου έφυγε κι έγινε κομμάτια. Κάθισα και το κόλλησα. Τέσταρα τους κολλημένους αρμούς, στέρεοι. Το ξεσκόνισα, το έπλυνα. Τώρα, αφού τελειώσω τούτες τις γραμμές, λέω να καπνίσω ένα τσιγαράκι." (Π. Κ.) Η συλλογή διηγημάτων "Δρόμοι" βρέθηκε "ολοκληρωμένη κι έτοιμη να μας περιμένει μέσα σ' έναν πλαστικό γαλάζιο φάκελο. Το ηλεκτρονικό της αρχείο σ' έναν από τους χαρακτηριστικούς κίτρινους φακέλους των Windows, που με τη σειρά του βρισκόταν εντός αντίστοιχου φακέλου που έφερε το όνομα Πέτρος. Πάνω πάνω στον πλαστικό φάκελο υπήρχε μια σελίδα με τους τίτλους των διηγημάτων, εν είδει πίνακα περιεχομένων, χωρίς αριθμούς σελίδων. Η αντίστοιχη ηλεκτρονική εκδοχή της έφερε τον τίτλο Δρόμοι. [...] Γιατί μπορεί στο σύντομο πέρασμά του ο σαρανταεπτάχρονος φίλος να άφησε πίσω του μόλις δύο συλλογές διηγημάτων κι ένα μυθιστόρημα, έργο φαινομενικά λιγοστό για τα τρέχοντα βουλιμικά μας καταναλωτικά αντανακλαστικά, τα συγκεκριμένα όμως βιβλία συγκροτούν ένα ενιαίο λογοτεχνικό έργο - ένα λογοτεχνικό corpus".