Ένας ερημίτης ζει με τις λέξεις σε μια απόμερη γωνιά της Αττικής. Μια γυναίκα, ηγερία της βιομηχανίας του θεάματος, ζει στο Παρίσι. Τους χωρίζει η απόσταση, αλλά τους ενώνει ένα μυστικό που γνωρίζει μόνο εκείνη. Όταν τον συναντά, ένας τρομαχτικός σεισμός ανατρέπει τα σχέδιά της και την αναγκάζει να μείνει στο καλύβι του. Τότε το γειτονικό εργοστάσιο, χτυπημένο από τον Εγκέλαδο, καταρρέει, και έτσι από κοινού καλούνται να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις ενός περιβαλλοντικού εγκλήματος και τους σκοτεινούς επιχειρηματίες των σκουπιδιών, που έχουν στα σκαριά τουριστικά χωριά και καζίνα. Το βιβλίο του Γιάννη Σιώτου θα μπορούσε να είναι ερωτική ιστορία, ψυχογράφημα, πολάρ αφήγημα, οδοιπορικό από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δοκίμιο για τη δράση της Μαφίας γραμμένο σαν μυθιστόρημα. Δεν είναι τίποτε από αυτά, αλλά λίγο από το καθένα. Ένα παραμύθι πλασμένο με τα ευρήματα πολύχρονης έρευνας, ένα πολιτικό θρίλερ για τις αθέατες εξουσίες που καταδυναστεύουν ανθρώπους και φύση. Ο αναγνώστης, στο τέλος, ίσως και να σκεφτεί ότι όσα διάβασε είναι ή μπορεί να γίνουν αληθινά.