Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Φέτος που αρχίζω την Τρίτη Γυμνασίου νιώθω την ανάγκη να μιλάω περισσότερο! Αποφάσισα να σου εμπιστεύομαι συχνότερα τις σκέψεις μου και ό, τι συμβαίνει σ' αυτήν εδώ την οικογένεια, μια οικογένεια ιδιαίτερη, αφού έχει τόσα μέλη· επειδή εσύ έχεις την υπομονή να μ' ακούς και μάλιστα χωρίς να μου αντιμιλάς, όπως τα μικρότερά μου αδέλφια και χωρίς να μου γκρινιάζεις. Με σένα μπορώ ακόμη και να ονειρεύομαι, δε μου χαλάς χατίρι και δε μου ζητάς τίποτα. Γι' αυτό, αν και δεν έχω πολύ χρόνο, είσαι η αγαπημένη μου συντροφιά. Αυτό το "κλικ" που ακούω κάθε φορά που σ' ανοίγω, είναι για μένα η "έναρξη" της ελευθερίας μου! Βέβαια, δε θα 'θελα κανείς να σε βρει και να σε διαβάσει, γι' αυτό δε σου υπόσχομαι τι θα σε κάνω μέχρι το τέλος, μπορεί και να σε εξαφανίσω. Ή ίσως πρέπει να σε ασφαλίσω μ' έναν πολύπλοκο κωδικό! Θα δούμε μέχρι τότε!