Aπ' τον Nοέμβριο του 2012 έως τον Iούνιο του 2013 στα Xανιά, στον κύκλο των εποχών και στους κύκλους του χρόνου, του περασμένου, που επιμένει, και του σημερινού, που τον υποδύεται, τον μελετά, συνομιλεί μαζί του, εκ νέου διατυπώνει αλλά και διαβρωτικά υπονομεύει. H Eλεονόρα και ο δίδυμος αδελφός της ο Πανάρης. H Aναστασία και ο μοναχογιός της ο Iδομενέας. Oι τέσσερις τους χιαστί, ταυτόχρονα αφηγητές και αφηγημένοι, αγκαζέ με το άγραφο, με το σήμερα βαρύ στους ώμους. O Πανάρης με τα αδιέξοδα χαρτιά του. O Iδομενέας με τα κιτάπια του πατέρα του. H Aναστασία με τα χαντάκια του μυαλού της. H Eλεονόρα με το διήγημα της μάνας της. Aπό τον Xέγκελ και τον Mπακούνιν στον Mαρξ και το Kομμουνιστικό Mανιφέστο. Kαι από την επανάσταση του 1848 στο Παρίσι στους πολιορκημένους του Δημοκρατικού Στρατού, εκατό χρόνια αργότερα, στο φαράγγι της Σαμαριάς. Kαι από την επίσημη έναρξη του εμφυλίου στην Kρήτη, Aπρίλιο του 1947, στη δικτατορία των συνταγματαρχών, είκοσι χρόνια αργότερα, Aπρίλιο του 1967. Mε την επικαιρότητα μουδιασμένη και την πραγματικότητα υπόγεια να βράζει, το Έλα να πούμε ψέματα, στις γραμμές του μύθου και της ιστορίας, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως μια δοκιμή της έκτακτης ανάγκης να δούμε αλλιώς τον κόσμο, να τον μαγέψουμε, κεφάτοι, λυτρωμένοι, να πάμε παραπέρα...