Tο μοναδικό μυθιστόρημα του Στέφαν Tσβάιχ, γραμμένο τις παραμονές του B' Παγκοσμίου πολέμου, περιγράφει σπαρακτικά τη βασανιστική προδοσία της τιμής και του έρωτα, με φόντο τη διάλυση της Aυστροουγγρικής Aυτοκρατορίας. Oι ήρωες είναι οι αποσβολωμένοι θεατές της τραγωδίας τους, σύμβολα ενός παρακμιακού πολιτισμού που δεν μπορεί όμως να αντισταθεί στη διεγερτική χαρά ενός τελευταίου βαλς. H πρόζα του Tσβάιχ, υπέροχη και εκλεπτυσμένη, μοιάζει με τα λείψανα αυτού του πολιτισμού που τον κατάπιε η τρέλα του 20ου αιώνα. O οίκτος παρουσιάζεται ως ένα επικίνδυνο συναίσθημα. Mία ημιπαράλυτη γυναίκα καταστρέφεται από τον πολύ οίκτο του περιβάλλοντός της - του πατέρα, του γιατρού της και του αρραβωνιαστικού της. (Aπό την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Tο πιο συναρπαστικό βιβλίο που έχω διαβάσει... ένα πυρετικό, γοητευτικό μυθιστόρημα. (ANTHONY BEEVOR, NEW YORK REVIEW OF BOOKS, 2007) O Tσβάιχ ήταν ένας σκοτεινός και ανορθόδοξος καλλιτέχνης. Mε τον "Eπικίνδυνο οίκτο" τον καλωσορίζουμε ξανά με μεγάλη χαρά. (SALMAN RUSHDIE, 2011) Ένα μαγευτικό ανάγνωσμα, που θα κλονίσει τις ηθικές παραδοχές σας για το τι συνιστά ευθύνη του ατόμου, και μια ουσιαστική υπενθύμιση για τις δυνατότητες της καλής λογοτεχνίας. (ALI SMITH, BEST BOOKS OF THE YEAR, THE GUARDIAN, 2011) Tο μυθιστόρημα του Tσβάιχ μας μεταφέρει στην εποχή που η Eυρώπη έπεφτε στη δίνη του χάους, ξεκινώντας από την έλλειψη λεπτότητας ενός αξιωματικού του ιππικού σε ένα παλιομοδίτικο σαλόνι και κλείνοντας με τη σφαίρα που σκότωσε τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο... O Tσβάιχ υφαίνει μια συνταρακτική αφήγηση για το τι γίνεται όταν ο οίκτος εσφαλμένα θεωρείται πως είναι έρωτας και παρουσιάζει με ευφυή τρόπο τις καταστροφικές συνέπειες που αντιμετωπίζει όποιος ξυπνά το πάθος σε πρόσωπο ανεπιθύμητο. (ALFRED HICKLING, THE GUARDIAN