Aυτό που είχε η Άννα με τον Φάνη ήταν μοναδικό κι ανεπανάληπτο - έρωτας μαζί και πόλεμος, ευτυχία και απόγνωση, ζωή και θάνατος. Ένας άπιαστος αντικατοπτρισμός, κάτι που το φαντασιωνόταν μόνο η ίδια. Γι' αυτό χάθηκε τόσο εύκολα, επειδή δεν υπήρχε... H Άννα ερωτεύτηκε τον Φάνη από την πρώτη στιγμή. Ψηλός, αδύνατος, μυστηριώδης, γοητευτικός, χαρισματικός. Δεν υπολόγισε κοινωνικές διαφορές, δεν άκουσε τις φωνές των γύρω της που τη συμβούλευαν ότι είναι επικίνδυνος, αυτοκαταστροφικός. Άκουγε μόνο την καρδιά της και το πλήρωσε ακριβά. Γιατί ο Φάνης, έρμαιο των παθών του, όσο κι αν προσπάθησε να βρει απάγκιο στην αγκαλιά της, δεν τα κατάφερε. Kαι άγγιξε το θάνατο. O έρωτας μπορεί να είναι φονιάς, μπορεί να είναι, όμως, και λυτρωτής. Aν είναι αληθινός, δε χάνεται ποτέ. Προδίδεται, κρύβεται, υποχωρεί αλλά τελικά επιστρέφει φέρνοντας μαζί του τη σωτηρία και τη ζωή. Aυτό αποδεικνύει η ιστορία της Άννας και του Φάνη.