Το παρόν βιβλίο εξετάζει τους ποικίλους τρόπους ιδεολογικοποίησης και πολιτικοποίησης του έργου του Γερμανοεβραίου συγγραφέα Φραντς Κάφκα (1883-1924) κατά τη μεταπολεμική εποχή. Το έργο του Κάφκα υπήρξε αντικείμενο σφοδρών αντιπαραθέσεων στον Ψυχρό Πόλεμο, περίοδο κατά την οποία ο ιδεολογικός ανταγωνισμός και οι αξιακές συγκρούσεις μεταξύ του καπιταλιστικού και του κομμουνιστικού κόσμου αποτέλεσαν καίριο διακύβευμα της παγκόσμιας κοινωνίας. Η συζήτηση για το πρόσωπο και το έργο του Κάφκα κινήθηκε στο μεταίχμιο της πολιτικής και του πολιτισμού, και σχετίστηκε με τη σφοδρή ιδεολογική σύγκρουση των δύο κόσμων για κομβικές έννοιες, όπως ήταν αυτές της ατομικής, πολιτικής και καλλιτεχνικής ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της πολιτισμικής ­«παρακμής», του ανθρωπισμού, της αισιοδοξίας-απαισιοδοξίας, της δυνατότητας ή μη του ανθρώπου να καθορίζει το πολιτικό παρόν και μέλλον του, της μοντέρνας τέχνης, του σοσιαλιστικού ρεαλισμού κ.ά. Τέλος, το βιβλίο εγείρει και σειρά ευρύτερων πολιτισμικών ζητημάτων, όπως είναι η διασύνδεση του πολιτισμού με τη διεθνή πολιτική, η επίδραση των ψυχροπολεμικών αναγκαιοτήτων στην οικειοποίηση του λογοτεχνικού μοντερνισμού και ο πολιτικός χαρακτήρας της λογοτεχνικής κριτικής.