Ο νομπελίστας φιλόσοφος και ανθρωπιστής Μπέρτραντ Ράσελ δεν πείθεται από τα επιχειρήματα για την ύπαρξη και τις ιδιότητες του Θεού· στην περίφημη διάλεξη που έδωσε στο νότιο Λονδίνο το 1927, όχι μόνο σχολιάζει τον δογματισμό και την ηθική και κοσμολογική ασάφεια που χαρακτηρίζει τέτοιου είδους επιχειρήματα, αλλά προβαίνει σε μερικές ακόμη πολύ ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις. Ένα από τα λαμπρότερα μυαλά του 20ού αιώνα, ο Μπέρτραντ Άρθουρ Γουίλιαμ Ράσελ (1872-1970) γεννήθηκε στην Ουαλία από αριστοκρατική οικογένεια, σπούδασε μαθηματικά στο Κέιμπριτζ και υπήρξε από τους θεμελιωτές της αναλυτικής φιλοσοφίας. Παρεμβατικός στη δημόσια σφαίρα, έπαιρνε συχνά θέση για τα σημαντικά ζητήματα της εποχής του, διδάσκοντας παράλληλα φιλοσοφία σε πολλά πανεπιστήμια του κόσμου, από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την Κίνα. Το 1950 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, «σε αναγνώριση της αφοσίωσής του στα ανθρωπιστικά ιδεώδη και στην ελευθερία της σκέψης».