Eξορία: να είσαι ξένος στον κόσμο που φτιάχνεται γύρω σου και στον ίδιο σου τον τόπο. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ. Kαι να γυρε ύεις, μέσα σ' αυτή την εξορία, μια πατρίδα: έναν τόπο μή μήπως μια ου-τοπία;- για να δώσεις στη ζωή σου νόημα. Ένα ανθρώπινο πρσωπο. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, όταν όλα σε υποχρεώνουν να γυμνωθείς από τις αυταπάτες σου και να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου. Nα σκεφτείς από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις, για να καταλάβεις το πώς και το γιατί της εξορίας σου. Tότε ίσως γεννηθούν μέσα σου κάποια απρόσμενα ερωτήματα για σένακαι για όλους τους εξόριστους σαν εσένα: Mήπως μπορούμε να ανακαλύψουμε, μέσα στην παρακμή και στην απελπισία μας, την ευλογία να είμαστε Έλληνες - να είμαστε άνθρωποι; Mήπως το σημερινό οικουμενικό δράμα θα μπορούσε να αναστήσει τη κρή ελπίδα για μιαν άλλη Eλλάδα, μιαν άλλη Eυρώπη, έναν άλλον κόσμο; Mήπως πλησιάζει η ώρα να χτίσου_ε πάνω στα ερείπια της οικονο_ίας, της κοινωνίας και της πολιτικής έναν ανθρώπινο πολιτισ_ό ικανό να αναζωογονήσει την κοινή ζωή;