Μια επική παρωδία που στηλιτεύει τη σύγχρονη κοινωνία με χιούμορ και αισιοδοξία. Το σπίτι αυτό είναι ιδιαίτερο για ένα μόνο πρόσωπο, τον Άρθουρ Ντεντ, κι αυτό απλώς γιατί τυγχάνει να είναι ο ένοικός του. Μένει σ’ αυτό σχεδόν τρία χρόνια, από τότε που έφυγε από το Λονδίνο γιατί η ζωή εκεί τον έκανε αγχώδη και οξύθυμο. Ο Άρθουρ Ντεντ είναι σχεδόν τριάντα ετών, ψηλός, μελαχρινός και πάντα λιγάκι νευρικός. Και τώρα, ακριβώς έξω από το σπίτι του, μια κίτρινη μπουλντόζα απειλεί να το κατεδαφίσει. Αυτήν τη συγκεκριμένη Πέμπτη, όμως, συμβαίνει και κάτι εντελώς ανεξήγητο: μεγάλα διαστημόπλοια στέκονται στον ουρανό, πάνω από κάθε γήινο κράτος. Ακίνητα, τεράστια, σταθερά στον ουρανό, μια βλασφημία απέναντι στη φύση. Οι άνθρωποι παθαίνουν σοκ προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν τι βλέπουν. «Σας μιλά ο Προστατικός Βόγκον Ζελτς του Γαλαξιακού Υπερδιαστημικού Συμβουλίου Πολεοδομίας» λέει ξαφνικά μια φωνή και είναι πράγματι ένας θαυμάσιος ήχος. «Όπως σίγουρα γνωρίζετε, το πλάνο των αναπτυξιακών προγραμμάτων των απομακρυσμένων περιοχών του γαλαξία απαιτεί την κατασκευή μιας υπερδιαστημικής λεωφόρου ταχείας κυκλοφορίας διαμέσου του πλανητικού σας συστήματος, και δυστυχώς ο πλανήτης σας είναι μεταξύ αυτών που πρόκειται να κατεδαφιστούν. Η όλη διαδικασία θα διαρκέσει λιγότερο από δύο γήινα λεπτά. Ευχαριστώ». Η ανακοίνωση τελείωσε. Έχει έρθει το τέλος του κόσμου…