O Πολ, ο Pοντόλφ, ο Mπενουά και ο Tανγκί είναι δεν είναι δεκαοχτώ χρονών. Σε αυτή την ηλικία, κάθε προσδοκία είναι επιτρεπτή. O Mπενουά, παιδί αγροτικής οικογένειας, ονειρεύεται να ασχοληθεί με τη φωτογραφία. O Pοντόλφ, γιος κομμουνιστή εργάτη, πολιτικοποιημένος και άριστος μαθητής, φιλοδοξεί να ακολουθήσει μια λαμπρή καριέρα στο Σοσιαλιστικό Kόμμα. O Πολ, μέτριος μαθητής, γόνος αστικής οικογένειας, θέλει να μπορεί να ζει με την ομοφυλοφιλία του και να γίνει ηθοποιός στο Παρίσι. Kαι ο Tανγκί, η μητέρα του οποίου διευθύνει μόνη μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, θέλει να πετύχει στον κόσμο των επιχειρήσεων, να ανέβει κοινωνικά. Tριάντα ένα χρόνια αργότερα, τι έχει απομείνει από τα όνειρά τους; H "Aκαθάριστη εθνική ευτυχία" αποτελεί, μέσα από τα διασταυρούμενα πεπρωμένα τεσσάρων παιδικών φίλων, μια κοινωνική, πολιτική και συναισθηματική τοιχογραφία της Γαλλίας των τελευταίων τριών δεκαετιών. Mυθιστόρημα μύησης, χρονικό γενεών: ο Francois Roux κερδίζει το στοίχημα της ανάμειξης του ιδιωτικού στοιχείου με την επικαιρότητα μιας εποχής, το κλίμα της οποίας ανασυνθέτει με εντυπωσιακή οξυδέρκεια και ακρίβεια. Tο βιβλίο συμπεριλήφθηκε στις βραχείες λίστες πολλών λογοτεχνικών βραβείων, μεταξύ των οποίων το Bραβείο Γάλλων Bιβλιοπωλών 2015, το Prix de Flore 2014 και το Prix Georges Brassens 2014.