«Λοιπόν: Φατίµα! Δε θα το βγάλεις το µαντίλι σου;» επανέλαβε ο γυµναστής µας την ερώτησή του. Η Φατίµα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Εντάξει». Τότε ο γυµναστής πρόσεξε τα πόδια του κοριτσιού – και τα ’χασε: Ήταν το µόνο που στεκόταν ξυπόλυτο µπροστά του. «Αυτό δε γίνεται» είπε. «Χωρίς παπούτσια µπορεί να χτυπήσεις. Δεν έχεις αθλητικά µαζί σου;» Η Φατίµα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Χωρίς να τον κοιτάζει. Μια µαθήτρια µε µαντίλι στο κεφάλι, µακρύ φουστάνι και χωρίς αθλητικά – ήταν η πρώτη φορά που ο κύριος Σράγκε ερχόταν αντιµέτωπος µε κάτι τέτοιο. Ο Γιάκοµπ έχει περίεργη σχέση µε τους αριθµούς και τα νούµερα, ξέρει απέξω λίστες ολόκληρες µε τις επιδόσεις των αθλητών στον στίβο. Για τους συµµαθητές του, βέβαια, είναι «τρελάρας». Η Φατίµα είναι καινούρια στην τάξη. Είναι από την Αλγερία και µε το µακρύ φουστάνι της και το µαντίλι στο κεφάλι... είναι λιγάκι παράξενη. Όταν ο Γιάκοµπ προσπαθεί να της πιάσει την κουβέντα, εκείνη δεν τον κοιτάζει καν! Αυτό δεν του αρέσει. Μα όταν τη βλέπει στον δρόµο για το σπίτι να τρέχει πιο γρήγορα από τον πρωταθλητή του σχολείου, αποφασίζει να την προπονήσει, να τη βοηθήσει να γίνει πρωταθλήτρια. Λίγο αργότερα οι γιατροί βρίσκουν µια κύστη στο κεφάλι του Γιάκοµπ. Παρόλο που πρέπει να µπει στο νοσοκοµείο και να χειρουργηθεί, δεν εννοεί να παραιτηθεί από το σχέδιό του. Κόντρα σ’ όλα τα εµπόδια – κόντρα στους συµµαθητές που τον κοροϊδεύουν και τον απειλούν. Κόντρα στην αρρώστια του. Κόντρα στην οικογένεια της Φατίµα.