Όλα όσα έζησα από πρώτο χέρι, κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο ΝΑΤΟ (2000-2004), και περιέγραψα στο σχετικό βιβλίο μου (Η τέλεια καταιγίδα, Μεταίχμιο 2017), είχαν άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Τότε δεν φανταζόμουν ότι τέσσερα πέντε χρόνια αργότερα θα ξαναζούσα από κοντά το ίδιο φαινόμενο, που αυτή τη φορά θα χτυπούσε αλύπητα τη χώρα μας. Ήταν η «Τέλεια Καταιγίδα» της Ελλάδας. Οι κυβερνήσεις εκείνης της εποχής, όπως και οι προηγούμενες, εφησύχαζαν και απολάμβαναν τη νηνεμία και την καλοκαιρία που προηγήθηκε της καταιγίδας η οποία θα σάρωνε την Ελλάδα και θα άλλαζε όλο το πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικό σκηνικό για πάνω από μία δεκαετία. Δυστυχώς, όμως, όπως και στην περίπτωση της διεθνούς «Τέλειας Καταιγίδας», ο τρόπος σκέψης των κυβερνώντων, των πολιτικών και, κατ’ επέκταση, των απλών πολιτών άλλαξε λίγο και με αργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα τα γνωστά φαινόμενα που αναπαράγονται και σήμερα. Σ’ αυτό το βιβλίο αφηγούμαι τα γεγονότα της ελληνικής τέλειας καταιγίδας που έζησα κατά τη διάρκεια των θητειών μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2004-2009), στην Ουάσιγκτον (2009-2012) και ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών (2012-2013).