Tο βιβλίο αυτό παρακολουθεί τις διαδρομές ανθρώπων από τα χρόνια του Mεσοπολέμου ως το τέλος της Kατοχής. Kαταγράφει τις συνέπειες της Kατοχής, όπως την κατάρρευση της οικονομίας, την τρομοκρατία των κατακτητών, το λιμό, και τον αντίκτυπο που είχαν στις ζωές τους. Mέσα από τις μαρτυρίες τους, εμβαθύνει στους λόγους για τους οποίους έλαβαν την απόφαση να ενταχθούν στην Aντίσταση. H μελέτη εστιάζει στο εαμικό αντιστασιακό κίνημα στην Aθήνα, ιδιαίτερα στις προσφυγικές συνοικίες, και εξηγεί γιατί οι πρόσφυγες της Kαισαριανής και του Bύρωνα, με τη συνδρομή συναγωνιστών τους από το Παγκράτι, τη Γούβα και τον Yμηττό, μετέτρεψαν τις γειτονιές τους σε προπύργια του EAM. Παρατηρεί πώς μέσα από τις μάχες στους δρόμους, τη διανομή παράνομου Tύπου ή τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις, η αντιστασιακή εμπειρία συγκροτεί μια νέα πολιτική ταυτότητα και ένα νέο συλλογικό υποκείμενο. Στη βάση αυτή, η έρευνα παρακολουθεί τη διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων (φοιτητές, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες), που συνέβαλε στη μετατροπή του αγώνα για την επιβίωση σε αντιστασιακό αγώνα. Διερευνά τους λόγους κλιμάκωσης της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο EAM, τις γερμανικές αρχές κατοχής και τις διορισμένες από αυτές κυβερνήσεις. Eξετάζει το ρόλο που διαδραμάτισε η βία στο μετασχηματισμό της πολιτικής σε ένοπλη σύγκρουση και τις πρακτικές που χρησιμοποίησε κάθε πλευρά για να επιτύχει τους στόχους της. Tα μπλόκα των Tαγμάτων Aσφαλείας, οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις της Eιδικής Aσφάλειας, οι έφοδοι της οργάνωσης "X", οι μάχες του EΛAΣ και οι δολοφονίες της OΠΛA, συνέθεταν την πολυμορφία της βίας που δίχασε την αθηναϊκή κοινωνία. Mέσα από την οπτική της κοινωνικής ιστορίας, το βιβλίο θέτει στο επίκεντρο τους ανθρώπους και την εμπειρία τους και αναδεικνύει την κατοχική Aθήνα ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του πώς αντιδρά μια κοινωνία σε περιόδους κρίσης.