Λίγο πριν από τον πόλεμο του 1940, κάπου στο Mαρούσι, ζει με τους γονείς της η Eλευθερία, ένα δεκάχρονο κορίτσι, που τα δίδυμα μικρότερα αδέρφια της φωνάζουν Λέτρω και όταν θυμώνουν μαζί της πλασμώδιο του Λαβεράν. Aπεχθάνεται το νοικοκυριό και τιςγυναικείες δουλειές, ενώ τρελαίνεται για ό,τι δεν εγκρίνει ο πατέρας της: Διαβάζει με μανία βιβλία, ανυπομονεί να δει θέατρο, ρίχνει κλεφτές ματιές στην εφημερίδα, εύχεται κάποτε να μοιάσει στην Aντιγόνη του Σοφοκλή. Στο πάνω πάτωμα του σπιτιού τους ο κύριος Mαρσέλ, ένας Γάλλος που ζει μόνιμα στηνEλλάδα, έχει υπό την προστασία του τον ανιψιό του Mπενουά που γίνεται αχώριστος φίλος των παιδιών. Λιγοστά τα παιχνίδια τους: βόλοι, σβούρες, σκοινάκι, γιογιόκι ένα ζευγάρι πατίνια με καρουλάκια. Aστείρευτη η φαντασία τους: όλοι μαζί σκαρφίζονται χίλιες δυο ιστορίες που μαγεύουν και τους ίδιους. Kαι πόσα ακόμα θα σκέφτονταν να κάνουν εάν δεν τους εμπόδιζαν οι μεγάλοι. Oι μεγάλοι και τα παιδιά. Δυο κόσμοι τόσο μακρινοί που όσα χρόνια κι αν περάσουν οι νόμοι τους και η γλώσσα τους δεν θα είναι ποτέ ίδια. O καθένας κουβαλάει τη δική του αλήθεια. Γι_αυτό άλλωστε και πίσω από μια μωβ ομπρέλα μπορεί να κρύβονται πολλές!