«Αν είστε συγγραφέας βιβλίων για παιδιά (εγώ είμαι συγγραφέας βιβλίων για παιδιά), θα βρίσκεστε συχνά μπροστά σε ανθρώπους που σας ρωτούν αν σκοπεύετε να γράψετε κάποτε ένα πραγματικό βιβλίο. Αυτό που εννοούν είναι αν θα γράψετε κάποτε ένα βιβλίο για ενήλικες. Γράφω βιβλία για παιδιά εδώ και είκοσι χρόνια, οπότε είμαι πια αρκετά έμπειρος στο να δίνω τις κατάλληλες απαντήσεις, και μερικές φορές καταφέρνω να μη φαίνομαι ούτε στο ελάχιστο ενοχλημένος, όταν επαναλαμβάνω κάποια από τις εκδοχές του ίδιου πράγματος: τα παιδικά βιβλία είναι αληθινά βιβλία, τα παιδιά είναι ιδανικοί αναγνώστες, ιδίως της λογοτεχνίας του φανταστικού. Αν δεν πιστεύετε ότι τα παιδικά βιβλία είναι αληθινά βιβλία, τότε κατά κάποιον τρόπο δεν πιστεύετε ότι τα παιδιά είναι αληθινοί άνθρωποι. Τώρα φτάσαμε στον κύριο λόγο για τον οποίο τρέφουμε χαμηλή εκτίμηση για τα παιδικά βιβλία: δηλαδή, στη χαμηλή μας εκτίμηση για τα παιδιά. […] Κι αν όλα αυτά είναι λάθος; Κι αν τα παιδιά αποτελούν το τέλειο κοινό για την τέχνη; Αν τα παιδιά είναι οι ιδανικοί αναγνώστες λογοτεχνίας; Αν, στην πραγματικότητα, η έμφυτη ικανότητά τους να βυθίζονται στις ιστορίες είναι πολύ μεγαλύτερη από των ενηλίκων; Τέλος πάντων, αυτό όμως είναι ένα βιβλίο για ενήλικες. Πιο συγκεκριμένα, αυτό είναι ένα βιβλίο για ενήλικες που μιλάει για τα βιβλία για παιδιά.» Μακ Μπαρνέτ