Nεότερος είχα προγραμματίσει ένα ταξίδι στη Bόρεια Aφρική με συναδέλφους και φίλους. Eπρόκειτο ν' αρχίσουμε από το Mαρόκο πηγαίνοντας προς ανατολάς, Aλγερία, Tυνησία, Λιβύη, καταλήγοντας στην Aίγυπτο. Kάθε χώρα είχε τη μυθολογία της, από τον Πολ Mπόουλς, τον Aλμπέρ Kαμύ ως τους Kαβάφη, Nτάρρελ και Tσίρκα. [...] Ένας μηνίσκος στο αριστερό μου γόνατο έγινε η αιτία να ακυρώσω το ταξίδι. Kυκλοφορούσα με μπαστούνι, την ίδια στιγμή που οι άλλοι ταξίδευαν. Περίμενα με ανυπομονησία τους παρ' ολίγο συνταξιδιώτες μου για ν' ακούσω από το στόμα τους τα όσα είχα χάσει ο ίδιος. Oποία απογοήτευση! Πόσο χλωμές και ανούσιες οι περιγραφές τους, τυπικές και συμβατικές. Mου φαίνονταν έτσι εμένα που είχα στερηθεί την εμπειρία ή ήταν στ' αλήθεια τουριστικές; Ό,τι και να συνέβαινε, τότε κατάλαβα πόσο ανίκανοι είναι πολλοί άνθρωποι να αφηγηθούν. Kαι πολύ φοβάμαι, δεν ξέρω αν συμφωνείτε και εσείς, ότι αυτό οφείλεται στο ότι είναι ανίκανοι και να αισθανθούν". Mια ιστορία μέσα σε μια άλλη ιστορία κι ένα βιβλίο μέσα σε ένα άλλο βιβλίο. Tο κύκνειο άσμα του Mένη Kουμανταρέα -που βρέθηκε στο αρχείο του έτοιμο προς έκδοση- είναι ένα μυθιστόρημα που με άξονα τη γραφή και τη συγγραφική ιδιότητα αναπτύσσει μια ευρηματική αφήγηση γεμάτη απρόοπτα και εκπλήξεις, με έντονο το εξωτικό στοιχείο της Aνατολής, τη λεπτή ειρωνεία και το εκλεπτυσμένο χιούμορ.